Ο Σταυρός της συμ-πόνιας...
Είναι η γιορτή του Σταυρού του Χριστού. Είναι η γιορτή της Υψώσεώς του, της προβολής του ώστε να τον προσκυνήσουμε οι πιστοί.
Συχνά, όταν μιλάμε για Σταυρό, έχουμε μια αίσθηση ότι πρόκειται για κάτι που μας οδηγεί σε στερήσεις. Ότι μιλάμε για μια ασκητική προσπάθεια, να απέχουμε από κάποιες απολαύσεις και κάθε λογής ευχαρίστηση. Γι' αυτό και δεν μας είναι ευχάριστη η κατάσταση να σηκώνουμε το Σταυρό.
Υπάρχει όμως και μια άλλη έννοια του Σταυρού: η συμπάθεια για τον άλλον.
Βέβαια, δεν μπορούμε να προσφέρουμε τίποτε στον άλλον, είτε είναι ο/η σύζυγός μας είτε το παιδί μας είτε οι γονείς μας είτε οι συνάνθρωποί μας μας, αν είμαστε προσκολλημένοι στον εγωισμό μας. Αν ο μόνος λόγος που μας συνδέει με τους άλλους είναι σύνδεσμος πλεονεξίας και πόθου να κυριαρχήσουμε πάνω του.
Αν όμως τον άλλον τον συμπονώ (αγαπώ), όποιος κι αν είναι και όποια είναι η συμπεριφορά του, μπορώ να τον πλησιάσω χωρίς να του μιλήσω για τον Σταυρό. Του δείχνω απλά και μόνον ότι είμαι δίπλα του, έτοιμος για κάθε θυσία προς χάρη του. Σταυρώνομαι εγώ σηκώνοντας πάνω μου τα δικά του ελαττώματα. Και δεν το κάνω από απλή υπομονή (από οποιαδήποτε ανάγκη) αλλά επειδή τον αγαπώ.
Αν είναι άρρωστος, θα πάω κοντά του. Θα μείνω μαζί του ώστε να μην υπομείνει μόνος του τις δυσκολίες, τον διωγμό, την ανεργία. Αν είναι δύστροπος, θα τονίζω τα καλά στοιχεία του και θα είμαι δίπλα του. Μπορώ να σηκώσω κι εγώ μαζί του αυτόν τον Σταυρό.
Τότε μπορεί να γίνει το μεγάλο θαύμα. Αισθανόμενος ο άλλος (σύζυγος, παιδί, γονιός, συνάνθρωπος) ότι σηκώνω τον Σταυρό του για χάρη του, τότε η καρδιά του μπορεί να συγκινηθεί. Να καταλάβει την έννοια του Σταυρού (αγαπώ και σηκώνω το βάρος του άλλου). Ο Σταυρός είναι αυτός που ωθεί να συμπαραστεκόμαστε τον άλλον.
Απλώς το κάνουμε. Δεν διδάσκουμε τους άλλους να σηκώσουν τον Σταυρό, αλλά τον σηκώνουμε εμείς βοηθώντας τους. Με σιωπή και πολλή αγάπη.
Και θα διαπιστώσουμε ότι αυτός ο Σταυρός δεν είναι οδύνη (πόνος) για μας. Πάσχουμε για τον άλλον, αλλά αυτές οι οδύνες μας γι' αυτόν μας χαροποιούν, μας αναπαύουν.
Όταν πάσχουμε μαζί με τους άλλους, έχουμε μια ικανοποίηση. Γι' αυτό και ο Κύριος πάνω στο Σταυρό είναι ήρεμος. Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας λέει μάλιστα ότι αποκοιμήθηκε!
Η τελευταία αυτή φράση, όσο υπερβολική κι αν μας φαίνεται, δείχνει ότι σηκώνουμε το δικό μας Σταυρό και των άλλων όχι αναγκαστικά, με γκρίνια και κακόκεφα αλλά με πολύ κουράγιο, ηρεμία, σιωπή, αγάπη και τελικά ευχαρίστηση...
Ας αναζητήσουμε οι πιστοί καταφύγιο κάτω από τις πτέρυγες του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Γιατί ο σταυρός εκτείνεται και στα τέσσερα άκρα, που σημαίνει, ότι ο σταυρωθείς Θεός υπάρχει για όλες τις χώρες και αγκαλιάζει τα πέρατα του κόσμου (Άπαντα, 2:472).
Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της Οικουμένης
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα
Σταυρός, πιστών το στήριγμα
Σταυρός, Αγγέλων η δόξα και το δαιμόνων τραύμα.
πηγη.. http://topika-nea.gr/index.php/epikairotita/3358-h-ypsosi-tou-timiou-kai-zoopoioy-stavroy-14-septemvriou
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου